متن نوحه هفتاد و دو پروانه از حاج حسین فخری

هفتاد و دو پروانه ، پروانه ی فرزانه              شمع رخ حق دیدن ، رفتند چو مستانه

رفتند همه مه رویان ، لا حول و لا گویان        آن منزل توست نی این ، رفتند از این خانه

از ساغر دل داده ، مدهوش و افتاده               از پیر خراباتش ، تا کودک دردانه

پیراهن خود بینی ، از تن بدر آوردند              تا که نشود حایل ، بین خود و جانانه

رفتند چو کبوترها ، مستانه و بی پروا            باآنکه بدانستند ، دامی است و بی دانه

چون نی که فنا باشد ، در عین بقا باشد            ا ز کالبد خاکی ، تا کودک شش ماهه

خواهی که شوی کامل ، آن مرحله ها طی کن     زین سلسله ها سالک ، خالی نکند شانه

هفتاد و دو پروانه ، پروانه ی فرزانه              شمع رخ حق دیدن ، رفتند چو مستانه

رفتند همه مه رویان ، لا حول و لا گویان        آن منزل توست نی این ، رفتند از این خانه

منبع:http://porya-borujerd.blog.ir